Dritte Seite, czyli „trzecia strona”

Pracowałam w różnych branżach w działach sprzedaży, w telesprzedaży, w sprzedaży bezpośredniej i w obsłudze klientów kluczowych. Gdzie w niemieckim życiorysie mogę zamieścić profil zawodowy?

Cel zawodowy, profil zawodowy czy lista kwalifikacji kluczowych są w polskich życiorysach amerykańską naleciałością albo zwyczajnie przejawem ducha czasu. Przez jednych są uważane za zbędne lub mało ważne, dla innych mogą zaważyć na ocenie CV i wpłynąć na dalszy przebieg procesu rekrutacyjnego.
W Niemczech te elementy należą przede wszystkim do listu motywacyjnego. Według niektórych doradców w karierze, mogą tworzyć osobny dokument, tzw. „trzecią stronę”. Ten wariant spopularyzowała się w latach 90-tych ubiegłego stulecia, obecnie zalecany jest głównie dla trzech grup aplikantów:
* osób ubiegających się o miejsca szkoleniowe w zakładach pracy, tzw. Azubi-Stelle,
* osób na stanowiskach kierowniczych i
* osób z bardzo różnorodnym doświadczeniem zawodowym.

Trzecia strona nie jest jednak tytułowana jako trzecia strona. Jej tytuł determinuje treść na niej zawarta. Każda z trzech powyższych grup może zatytułować stronę odpowiednio do informacji, które chce uwypuklić, do celu lub profilu zawodowego czy też do listy kwalifikacji kluczowych. Oto kilka przykładowych tytułów:
* „Motivationsseite“, albo „Warum ich mich bewerbe“ czy „Meine Motivationen“, gdy chce się m.in. podkreślić cele zawodowe.
* „Tätigkeitsbilanz“ albo „Leistungsbilanz“ służące nakreśleniu profilu zawodowego i ugruntowaniu zawodowych umiejętności.
* „Qualifikations-Profil“ albo „Ich über mich” czy „Warum ich?“ by wskazać listę kwalifikacji kluczowych nawiązując do dotychczasowego doświadczenia oraz zdobytych dzięki niemu umiejętności.

Odradzałabym za to sporządzenie trzeciej stronie z tytułem „Was Sie noch über mich wissen sollten”, na której aplikant koncentruje się na wymienieniu miękkich cech charakteru, np. proaktywność, upór, ofensywność i dynamika, sumienność, dobra organizacja i koncentracja na szczegółach, szczególnie bez ich udokumentowania. Ten typ dokumentu nie podnosi walorów aplikacji, lecz wręcz przeciwnie - brzmi ogólnikowo i niewiarygodnie.

W kwestii formalnej należy pamiętać, że informacje powinny zajmować od siedmiu do piętnastu linijek a same wypowiedzi powinny być krótkie i zwięzłe. Nie może tutaj też zabraknąć podpisu aplikanta.

Ocena umiejętności językowych po niemiecku

Znam trzy języki obce, w jaki sposób najlepiej przedstawić poziom ich znajomości?

Samą kategorię dotyczącą znajomości języków najlepiej po niemiecku nazwać Sprachkenntnisse. Inne warianty typu Sprachen (języki) albo Fremdsprachenkenntnisse (znajomość języków obcych) nie są najtrafniejsze w międzynarodowym kontekście. Pierwszy nagłówek nie kładzie akcentu na to, że chodzi tu o umiejętności, drugi z punktu widzenia odbiorcy podkreśla, że jego mowa ojczysta jest dla nas językiem obcym.

W kwestii oceny umiejętności językowych, przyjęła się w Niemczech następująca skala ocen:
* Grundkenntnisse (podstawowa znajomość) - słownictwo kandydata jest bardzo ograniczone. Ale przy odrobinie wysiłku kandydat umie zadawać pytania i rozumieć odpowiedzi.
* Gute Kenntnisse (dobra znajomość) – pozwalająca kandydatowi pewnie czuć się w rozmowie i aktywnie brać w niej udział. Jego słownictwo jest wprawdzie dalej bardzo ograniczone, ale umie opisać wyrażenia, których nie zna.
* Sehr gute Kenntnisse (bardzo dobra znajomość) – kandydat rozumie prawie wszystko i z łatwością komunikuje. Brak słownictwa nadrabia synonimami albo odpowiednimi opisami.
* Fließend (płynny) – kandydat komunikuje bez żadnych problemów. Niektórzy specjaliści z krajów niemieckojęzycznych określają ten poziom znajomości języka przez kandydata jako bezbłędny.
* Verhandlungssicher (płynny) – kandydat umie dyskutować na złożone tematy. Ponadto zna odpowiednie fachowe słownictwo pozwalające mu na prowadzenie negocjacji. Oznacza to także, że kandydat potrafi trafnie interpretować gesty i niuanse językowe, aby odpowiednio odkodować znaczenie wypowiedzi. Uwaga: tym poziomem kompetencji językowej można pochwalić się tylko wtedy, jeśli posiada się doświadczenie językowe zdobyte za granicą.
* Muttersprache (język ojczysty) – język, w którym kandydat myśli. Według niektórych specjalistów jest to język, w którego otoczeniu kandydat się wychowywał.

Alternatywnie można używać europejskigo poziomu biegłości językowej (A1 – C2) według
Europejskiego system opisu kształcenia językowego.

Należy uważać, aby przy samodzielnym formułowaniu umiejętności językowych nie być zbyt kreatywnym. Poniżej kilka przykładów, których lepiej unikać:

1. Polnisch – Muttersprachler
Englisch – Fortgeschritten
Deutsch – Zwischenliegend
Spanisch – Anfänger

2. Sprachkenntnisse in Polnisch und Englisch

3. Polnisch: Muttersprache
Deutsch: Vatersprache
Englisch: Kenntnisse gut in Wort und Schrift

4. Englisch: konversationsfähig
Französisch: 4 Jahre in der Schule
Polnisch: Muttersprache